Olieverf op gemaroufleerd doek (1976)
Dit schilderij van veertien meter bevindt zich op één van de timpanen van het station en stelt drie zuiver denkbeeldige voertuigen voor, die in een hele waaier pasteltinten volledig vrij samengesteld werden volgens de fantasie van de kunstenaar. Het kunstwerk bevat verwijzingen naar de techniek van respectievelijk de achttiende, de negentiende eeuw en het hedendaagse tijdperk. Maar het gaat wel om volledig gefantaseerde, in vrijheid en naar verbeelding samengestelde loco-machines, afgebeeld in een lege, ijle ruimte. Over “Le Tropolitain” schreef Nellens het volgende neer: “De metro - een station - ik houd van stations. De metro - een doek van veertien meter lang. Je kunt ervan dromen, je kunt het maken. De metro - een doek dat duizenden treinen voorbij zal zien rijden - wat ’n bestaan! De metro - mijn wagons tussen de wagons. De metro – buitensporigheid bij het spoor. De metro - avontuur - creativiteit. De metro- Le Tropolitain”.
Lijst met links
ROGER NELLENS (Liège, 1937)
Hij is een autodidact die onder invloed van Permeke de schilderkunst ontdekt. In 1960 begint hij de reeks “Stations en treinsignalen” te schilderen. Een paar jaar later volgt hij de raad van Paul Delvaux op en richt hij zich tot een realistische schilderkunst. Zijn hele werk is gebaseerd op de weergave van techniek, machines, motoren en voertuigen die louter verzinsels van zijn verbeelding en volledig nutteloos zijn. Voor zijn poëtische, gefantaseerde, vriendelijke, soms tedere, “machines dénaturées”, documenteert Roger Nellens zich met diagrammen, werktekeningen, projecten en afbeeldingen uit de achttiende en negentiende eeuw. Zijn machines zijn tegelijkertijd abstract en figuratief. Hij kopieert deze bedenksels uit de industriële revolutie niet, maar ontleent er elementen en onderdelen aan, die hij aanpast, op een nieuwe manier combineert, in een totaal andere mechanische context plaatst. Bij hem primeerden een ludieke instelling en de drang de verbeelding in vrijheid haar aandeel te geven.