Vervoerbedrijven dienen hun lobbykracht aan te wenden om strengere eisen inzake energieverbruik en rapportering van de emissie af te dwingen in de vervoersector. België, Frankrijk, Duitsland, Nederland en het VK hebben al verplichte en vrijwillige regels in verband met de rapportering door bedrijven. Deze regels zijn in bepaalde gevallen van toepassing op vervoerbedrijven, hoewel de meeste vervoermaatschappijen openbare bedrijven zijn en deze regels dus niet hoeven na te leven.
Het bovenstaande doel kan bereikt worden door wettelijke verplichtingen te implementeren op regionaal, nationaal of Europees niveau of door vrijwillige overeenkomsten tussen bedrijven binnen de openbare vervoersector (met name via UITP). De vereiste om het energieverbruik en de emissie nauwgezet te rapporteren, zal bedrijven aanmoedigen om deze effecten proactiever te meten, waardoor hun zichtbaarheid in het bedrijf en de toeleveringsketen toeneemt.
Dit zou het imago van investeringen in energie-efficiëntie en een daling van de emissie verbeteren en aantonen dat er inspanningen geleverd moeten worden om te zorgen dat de openbare vervoersector op lange termijn een vervoermiddel met lage CO2-emissie blijft (in vergelijking met elektrische auto’s). De partners van de openbaar vervoersector worden dan ook aangemoedigd om uitdagende, maar realistische doelstellingen vast te leggen voor het verbeteren van hun prestaties.
De scope van de verplichtingen inzake rapportering van de emissie moet duidelijk vastgelegd worden, zodat bedrijven de basisimpact kunnen rapporteren zonder verplicht te worden een hele reeks aan effecten te rapporteren, die moeilijk en duur zijn om te meten. Er moeten conversiefactoren toegepast worden voor deze rapportering. Ze mogen niet te ingewikkeld zijn en moeten voldoende nauwkeurig zijn om de vervoerders van elkaar te kunnen onderscheiden. Vervoermaatschappijen die inspanningen leveren om hun energie-efficiëntie te verhogen en hun CO2-emissies te verlagen, moeten beloond worden met positieve publiciteit.
