Muurcompositie in spiegelglas (1984)
Drieëndertig verticale stroken van verschillende breedte volgen elkaar op over een breedte van 5m80 en een hoogte van 2m23. Ze bestaan op hun beurt uit smalle reepjes glas, die schuin en met klein reliëf naast elkaar aangebracht werden. Door het licht dat door het glas opgevangen en weerkaatst wordt, en door de beweging van de toeschouwer wordt alles rond het kunstwerk versplinterd en uit elkaar gehaald, zoals de facetten van een diamant. Wie de vaste trap of de roltrap afdaalt, kijkt gefascineerd toe hoe de hele omgeving en de toeschouwer zelf in een onophoudelijk wisselend en verglijdend spel tot honderden beweeglijke en lichtende deeltjes en streepjes worden versplinterd, gefragmenteerd en weerkaatst. Licht, ruimte en omgeving vervloeien op die manier tot een wezenlijk onderdeel van het reliëf. Dankzij de vindingrijkheid van de kunstenaar is het effect dat wordt bereikt met eenvoudig spiegelglas even rijk als het fonkelen van een edelsteen.
Lijst met links
MICHEL MARTENS (1921 – 2006)
Michel Martens is een autodidact die in de loop van de jaren ‘50 en ‘60 grote faam in binnen- en buitenland wist te verwerven. Zowel bij de herstelling van tijdens de oorlog beschadigde kerken als bij de opbouw van nieuwe, slaagde hij erin hoogwaardige en creatieve ontwerpen te creëren die tegelijkertijd volkomen in de architectuur van het gebouw geïntegreerd waren. Hij is de belangrijkste vernieuwer van de glasraamkunst in Vlaanderen. Zo ging hij op zoek naar een nieuwe techniek en een nieuwe taal die zich op de abstracte kunst entte. Hij is volledig vrij en niet gebonden door architectonische vereisten. Zijn oeuvre getuigt dan ook van durf. Hij gebruikte achtereenvolgens doorzichtig, gekleurd, geblazen en spiegelglas. In 1974 maakte hij zijn eerste “spiegelobjecten”: tweedimensionale werken waarvan het oppervlak een reliëf vertoont. Het resultaat is een gebroken oppervlakte dat het licht opvangt en in verschillende richtingen weerkaatst.
FOTO'S