Muurcompositie in acryl (1982)
Met deze wandschildering wil De Gobert de aandacht vestigen op het feit dat de stedelijke groei de natuur steeds verder terugdringt. Hij schildert wat men in de omgeving van het station zou hebben kunnen zien vóór de verstedelijking van de buurt: de Woluwe-vallei met zacht golvende landschappen en brede vlakten, afwisselend voorgesteld in de lente, zomer, herfst en winter. Hij creëert een wondermooie, volkomen zuivere natuur die van de ondergrondse wereld en dus van het metrostation is gescheiden door een mozaïekstrook in geel, oker en bruin die de geologische lagen voorstelt. Het tafereel is zeer gedetailleerd uitgewerkt, met bijvoorbeeld een duidelijk te onderscheiden ijsvogel, een roodborstje en een winterkoninkje. Ook wolken zijn er te zien in allerlei vormen en kleuren. Het totaalbeeld van deze muurschildering toont een overwicht van hoofdzakelijk groene en blauwe tinten, waardoor het station een zeer rustgevende indruk opwekt.
Lijst met links
PAUL DE GOBERT (Elsene, 1949)
Paul De Gobert behoort tot de hyperrealistische stroming die zich uit in het illusionisme, de centraalperspectivistische opbouw, het trompe-l’oeil, de minutieuze weergave van de elementen. Hij knoopt terug aan bij de figuratieve traditie en legt een nieuw verband tussen schilderkunst en architectuur met wandschilderingen die de architectuur gebruiken als drager voor een verhaal dat ze vertellen aan de voorbijgangers. Voor Paul De Gobert was dit ook een zich afzetten tegen de zakelijke en modernistische bouwkunst. Zijn werk getuigt van heel wat verbeeldingskracht, speelsheid en humor. Daarbij hield De Gobert zelfs geen rekening met de architectonische vorm. Soms brengt hij op een tweedimensionale gevel een kunstwerk aan dat de illusie wekt dat er een driedimensionaliteit aanwezig is.
FOTO