Twee bas-reliëfs in veelkleurig zeehout (1976)
De dramatische accenten, de sombere kleuren, de schreeuw van razernij en de hevige gebaren in het grootste deel van zijn creaties hebben hier plaats geruimd voor een poëtische droom in tedere tonen, vloeiende omtrekken en een rustige opbouw. De kunstenaar verenigt zijn visuele taal met de woorden van de zeer gevoelige dichter Joseph Noiret, die samen met Christian Dotremont de groep “surréalisme révolutionnaire” (1947) oprichtte. De gedichten van Joseph Noiret zijn op kleine bordjes in de wandcomposities bevestigd. De verbinding tussen visuele taal en poëzie boeit Serge Vandercam al langer. Tegen lichtkleurige wolken tekenen zich vogels af, om vrijheid blije vogels, die de lof zingen van een blauwe zon. Op de andere perronwand, aan de overzijde, drijven de wolken rustig in zachte, gedempte kleuren, stijgen zingende vogels op tegen een reuzebloem naar een geel en roze zon.
Lijst met links
SERGE VANDERCAM (1924 – 2005)
De kunstenaar laat zich bij geen enkele beweging of stroming indelen. Hij is een geboren zoeker en hij ontdekt voortdurend het avontuur van het alledaagse. Als experimentele fotograaf neemt hij vanaf 1949 deel aan de activiteiten van Cobra. Ook in zijn fotografie heeft hij het onzichtbare van het dagelijks leven willen vangen. In de jaren vijftig laat hij onverwacht de fotografie vallen en legt hij zich volledig toe op de schilderkunst. Later begint hij ook met klei te werken om een meer elementaire en primitieve vorm te kunnen benaderen. Vanaf het begin van de jaren zestig werkte Serge Vandercam met zachtere kleuren dan men van een Cobraadept gewoon is. In de jaren zeventig komen voor hem nieuwe materialen aan bod: triplex en hout. In 1979 is hij docent aan de school voor Schone Kunsten in Waver.