Theaterdecor in diverse materialen (1992)
Het station Bizet leent zich uitstekend voor een ontwerp met een knipoog naar het theater, want de brug over de sporen en de zijmuren roept al de vorm van een theatergordijn op. De horizontale constructie van de blauwgeschilderde buizen op een hoogte van drie meter stellen de vloer van het theater voor. In het midden van deze theatervloer rijst een tweede, kleiner, verlicht theater op in gekleurd plexiglas. Door toepassing van een vals perspectief in de metaalconstructie en door diverse opstellingen in de diepte en een vernuftige suggestie van vluchtlijnen in het plexibouwseltje, lopen alle krachtlijnen uit op één enkel, precies in het midden gelegen punt. Twee totemfiguren leunen tegen de zijmuren aan. De ene figuur is een met ronde vormen voorgestelde zwarte vrouw, de andere een met rechte en geometrische motieven gestileerde blanke man. Ze dragen allebei een bruin kind, het symbool van de liefde die geen rassenverschillen kent. Het werk is opgedragen aan de Latijns-Amerikaanse straatkinderen
TwitterLijst met links
TONE BRULIN (Antwerpen, 1926)
Als oud-leerling van Herman Teirlinck aan het Hoger Instituut voor Sierkunsten te Brussel en vervolgens aan de Studio van het Nationaal Toneel, geniet hij een stevige reputatie in de theaterwereld. Deze doorgewinterde toneelmens verwierf niet alleen bekendheid als toneelschrijver, acteur en toneeldocent, maar ook als regisseur en decorontwerper. “De motivatie om kunst te maken is altijd het zoeken naar een betere wereld, of het zoeken naar geluk”, meent Brulin. Toch is de kunstenaar ervan overtuigd dat de mens het geluk nooit vindt en ook de perfectie nooit kan vinden. Voor Tone Brulin een reden temeer om als kunstenaar aan de slag te gaan, om droombeelden te maken en die droombeelden proberen te verwezenlijken. Tone Brulin verlegde meermaals zijn grenzen door het multiculturele op te zoeken, een manier om meer kosmopoliet te worden, meer universeel.
FOTO
