JEPHAN DE VILLIERS

Schilderkunst op doek, bronzen beeldhouwwerk, wagen in hout, linnen, koord (2004)

De geheugenfragmenten zijn ovale, gebonden en met geschriften bedekte vormen die elk een geheim voorwerp bevatten, teruggevonden in de denkbeeldige beschaving Arbonië. Arbonië is ontstaan uit de onvoorziene ontmoeting met het Zoniënwoud. Nadat Jephan de Villiers droomde dat het woud wegvloog tijdens een stormachtige nacht, ontstond het personage met uitgestrekte vleugels. De figuur neemt enorme afmetingen aan in de lokettenzaal en beschermt er 210 geheugenfragmenten, die teruggevonden werden bij opgraafwerken en nu zichtbaar zijn in een grote kuil die is afgesloten met een glastegel. De muren zijn bedekt met geschriften. Ter hoogte van de perrons staat op de kruising van de sporen een grote geheugenwagen in een glazen kooi die van overal zichtbaar is. Deze zou door een voorbijtrekkende menigte zijn achtergelaten. “Toen ik het station Albert ontdekte, droomde ik van een ondergrondse archeologische plaats waar men de vestingen van Arbonië teruggevonden heeft… op menselijke schaal”, licht Jephan de Villiers het ontstaan van zijn kunstwerk toe.

Met een verzameling twijgjes en dode bladeren uit de tuin van zijn grootmoeder nabij Versailles, legde Jephan de Villiers op 14-jarige leeftijd onbewust de basis voor zijn artistieke loopbaan. Later ruilt hij Frankrijk voor metropool Londen, waar hij zijn beeldhouwwerken in plaaster tentoon stelt. Een tripje naar Brussel brengt Jephan de Villiers naar het groene Zoniënwoud, waar hij het eerste “houtlichaam” opraapt, een prefiguratie van de “Voyage en Arbonie” (Reis naar Arbonië). Sindsdien gebruikt hij alles wat uit die geheime wereld van gewassen komt die op de bodem vallen. Tijdens zijn boswandelingen raapt hij berkenschorsen op, kastanjebolsters, wortels, die in zijn kunstwerken een nieuw leven leiden. Tegenwoordig verdeelt hij zijn tijd tussen het Zoniënwoud en de inham van de rivier la Gironde. Deze maritieme wereld inspireert hem evenzeer voor zijn kunstwerken. Sinds de opening van zijn atelier in Charente- Maritime gebruikt hij vooral hout dat aanspoelde aan de waterlijn.